Bu cemiyetin kurucusu Amerikalı papaz Charles Russel’dir. İlkokul mezunudur. 1872 yılında kurmuş, 1916’da ölmüştür.
Russel, satışa çıkardığı bir buğdayın çok fazla ürün vereceğini, bu buğdayın mucizeli olduğunu ilan etti. Bu yalana inananlar bir avuç buğdayı 60 dolara alarak ektiler. Fakat istenilen ürünü alamayanlar, dolandırıldıklarını anlayanlar mahkemeye verdiler. Mahkemede bu buğdayın diğer buğdaylardan farkı olmadığını itiraf etti ve mahkum oldu.
Evlatlık kızı Rose Boly’ye tecavüz ettiği için karısı Maria Francis tarafından mahkemeye verilmiş ve mahkemede suçunu itiraf ederek hüküm giymiştir. Mahkeme, Russel’in “yalan yere yemin eden” bir yalancı olduğuna dair de bir hüküm vermiştir.
Bu din, bir zamanlar Russelizm adıyla anılmış ve bir cins Luthercilik olarak görülmüştür. Hedefleri tanrının denetiminde Hazret-i İsa’nın liderliğinde bir dünya krallığı, tek tip toplum düzeni kurmaktır. Yehova şahitleri 1917-1928 yılları arasında inançlarında 148 kadar değişiklik yaptılar. Karmakarışık bir inanç sistemi haline gelen Yehovacılık, gerçek Hıristiyanlık iddiası ile ortaya çıkmasına ve Yahudilikle Hıristiyanlık karması gibi görünmesine rağmen onlardan tamamen farklı bir inanış haline geldi.
Yehova: Bu kelimesinin aslı Yahvedir. Yahve İsraillilerin milli ilahlarının adıdır. Bu din, önceleri “Russel tarikatı” adıyla çalışıyordu. 1931’de “Yehova şahitleri” adıyla meydana çıktı. Dört incili esas alırlar. (İsa’nın dünya krallığı başladı) diyerek, devletlerin sonunun yaklaştığını, tarihler vererek ortaya atmışlardır. Bu tarihler, 1914, 1918, 1925 ve 1975’tir. Tabii hepsi de boşa çıkmıştır.
Yehovacılar, yeni yorumlarla ayrı bir akım, ayrı bir Hıristiyanlık dini şeklinde görünürler. Bazı Hıristiyanlar (İsa üç tanrıdan biridir) derler. Yehovacılar için tek ilah Yehova derler ise de, (İsa, Yehovanın oğludur, üstün bir varlıktır) derler. Hazret-i İsa’yı ilah olmaktan çıkarmaları ve ruhu kabul etmemeleri Katolik, Ortodoks ve Protestanları kızdırmıştır.
Yehovacılara göre de, diğer Hıristiyanlar gibi, her çocuk günahkâr doğar. İnançlarını aşılamak için, Hıristiyanlıklarını gizlerler. Yehova yerine “Allah” ve diğer İslami terimleri kullanırlar. Bunlara ancak cahiller kanar, dinini bilen hiçbir Müslüman kanmaz.
Bunlar ahirete inanmaz. Cennetin dünyada olacağına, Hazret-i İsa’nın oradaki krallığına inanırlar. Ruhun ölmezliğine inanmazlar. Üçleme inancını yorumlamaları, bazı Hıristiyan mezheplerden farklı olmakla birlikte, onu reddetmezler. Dünya onlara göre bâkidir. Kendilerini bir millete ve vatana bağlı hissetmezler. Hıristiyanlık inancını benimserler. Hatta kendilerini asil Hıristiyan olarak tanıtırlar.
Bayrağa karşı çıkarlar, milliyet ve vatan sevgisini reddederler. Vatan bütünlüğü, vatan savunması ve askerlik yapmaya karşıdırlar. Zina dışında herhangi bir sebeple boşanmaya ve İncillere aykırı olduğunu ileri sürerek kan nakline karşı çıkarlar.
Tatlı, okşayıcı dillerle gençleri aldatmaya, Hıristiyan yapmaya çalışıyorlar. Çeşitli yollardan ele geçirdikleri adreslere broşür ve kitap gönderiyorlar. Şık, süslü giyinmiş güzel kızlar, kapı kapı dolaşarak, evlere bu kitap ve broşürleri bırakıyorlar. Bu oyuna gelmemelidir.
Yahudilik dışında bütün dinleri düşman bilirler. Yöneticilerin hemen hepsi Yahudidir. Yahudilerin 19 kitabını bunlar da mukaddes kabul ederler. 144 bin seçkin Yahudinin dünyayı yönlendireceğine, Cennetin dünyada olacağına, Hazret-i İsa’nın dünyadaki Cennette krallık kuracağına, Yehovacıların dışında herkesin ölüp bir daha dirilmeyeceğine ve ölen Yehovacıların dirileceğine ve bir daha ölmeyeceğine inanırlar. Her çocuk günahkâr doğar derler.
Bunlar, birçok yönden Selefiyecilere (Necdilere) benzerler.
Bazıları şöyledir:
1- Yehovacılar, “İlk Hıristiyanlar gibi, İncillere sarılalım” derler. Selefiyeciler de, “Yalnız Kur’ana sarılalım” derler.
2- Yehovacılar da, selefiyeciler de mezhebe, tarikata karşıdırlar. Selefiyeciler, birçok tasavvuf büyüğüne kâfir derler.
3- Yehovacılar, ilk Hıristiyanların yolunda olduklarını söylerler. Selefiyeciler de aynı mantıkla ilk Müslümanların yolunda olduklarını söylerler. (Selef, ilk Müslümanlar manasına gelir.)
4- Yehovacılar Cehennemi inkâr ederler. Selefiyeciler de, pirleri olan İbni Teymiye gibi Cehennem sonsuz değil derler.
5- Yehovacılar, Allah insan gibi düşünür diyerek “Tanrının düşüncesi” tabirini kullanırlar. Selefiyeciler de, “Kur’ani düşünce, İslam düşüncesi” gibi tabirler kullanırlar. Halbuki İslamiyet’i bir düşünce olarak kabul etmek küfürdür.
6- Yehovacılar da Selefiyeciler de, Allah gökte derler.
7- Yehovacılar ruha inanmaz, “elektriğe benzeyen kişiliksiz bir kuvvet” derler. Bazı selefiyeciler de meleklere, rüzgar, tabiat kuvvetleri derler.
8- Yehovacılar, doğum günü kutlamazlar. Doğum günü kutlamasına yaratıklara tapınmak derler. Selefiyeciler de doğum günü olan mevlidi bid’at sayar, Peygambere tapmak derler.
9- Yehovacılar, kadere inanmazlar. Selefiyecilerin bir kısmı da kadere inanmaz.
10- İncilleri işlerine geldiği gibi yorumlar, Yehovacı olmayanlara kâfir derler. Selefiyeciler de, Kur’anı işlerine geldiği gibi yorumlarlar. Selefiyeci olmayanlara müşrik derler.
İbni Sebe, bir Yahudi’dir, Hıristiyanlığı bozan Pavlos da Yahudi’dir. Selefiyecilerin Yehovacılara benzemeleri tesadüf değildir. Her bozuk fırkanın altında, bir Yahudi veya İngiliz parmağı vardır. Her taşın altında onlar gizlidir. (1)
Yehova Şahitleri’nin Tarihsel Gelişimi, İsim ve İnanç Kaynakları, Teşkilat Yapısı
Yehova Şahitleri olarak isimlendirilen dinsel teşkilatın kurucusu Charles Taze Russell’dır. Russell 1870- 1875 arasında İncil etüdü için bir okul açmış ve daha sonra bu çalışmalarının sonucu olarak 1881’de “Zion’s Watch Tower Tract Society” teşkilatını kurmuştur. Pennsylvania eyaletinde kurulan bu teşkilat, 13 Aralık 1884’de ABD hükümeti tarafından tanınmıştır. (2) 1917’den itibaren teşkilat başkanlığında Josepf Franklin Rutherford, Nathan Homer Knorr gibi isimler yer almıştır.
Yehova Şahitleri kendilerine Tanrı ismi olarak Yehova ismini benimsemişlerdir. Bu benimseyişin en çarpıcı göstergesi, kutsal kitaplarında “Rab” ifadesi yerine “Yehova” ifadesinin kullanılmış olmasıdır. “Yehova; Yahudilikte Tanrı için kullanılan “Yahve” sözcüğünün galatıdır (yanlış kullanımı).
Yehova Şahitleri de bu adı, 1931’deyılında yapılan bir Kongre’de almışlar ve Eski Ahit’teki (Tanah) bir ifadeye dayandırmışlardır. Eski Ahit’te bu ifade “Siz benim şahitlerimsiniz, der Yehova” (İşaya 43:10) şeklinde geçmektedir. Yehova Şahitleri; bu ismi benimseyip kullanmaya başlamadan önce, “Russelistler”, “Ciddi Kutsal Kitap Araştırıcıları”, “Milletlerarası Kutsal Kitap Öğrenme Cemiyeti” gibi adları kullanmışlardır”. (3)
Genellikle “Yehova Şahitleri” olarak isimlendirildiklerini ancak Şahitlerin bir tür sahiplenme duygusu ile kendilerini “Yehova’nın Şahitleri” olarak insanlara sunmayı uygun gördüklerini söylemek mümkündür.
Tanrı’yla eş değer tutmuyor olsalar bile Şahitlerin, İsa Mesih’i tam anlamıyla anlamak ve O’nun bilgisini edinmek konusunda inançları üst düzeydedir. Onların bu tutumlarını, “Sonsuz yaşama kavuşmak için, tek gerçek Tanrı olan Seni ve gönderdiğin İsa Mesih’i tanımaları gerekir.” (Yuhanna 17:3) ayetiyle desteklemektedirler. (5)
İnanç kaynakları konusunda ayrıca belirtmek gerekir ki; “Yehova Şahitleri inandıklarından ziyade reddettikleriyle tanınan, bilinen bir topluluktur”.(6) Bunun en çarpıcı göstergeleri ise; Şahitlerin, seküler devletlere, askerlik yapmaya ve kan-organ nakline karşı oluşlarıdır. Örneğin “Onlara göre Yehova Şahitleri dışındaki bütün dinler ve politik sistemler yanlıştır. Kilise şeytani bir kuruluştur. Tarihi Hıristiyanlık sömürücü, emperyalist ve kan dökücüdür. Yeryüzü cennetini de Yehova Şahitleri gerçekleştirecektir”. (7)
Yehova Şahitleri’nin teşkilatlanmaları, dünyanın her yerinde aynı sistematik ile kurulmuştur. Merkez yönetimi New York’tadır. “Yehova’nın Şahitleri başta Yehova Tanrı’ya, arkasından İsa Mesih’e ve daha sonra da “Sadık ve Basiretli Köle”ye, yani Yönetim Kurulu’na bağlıdırlar”.(8)
Yehova Şahitlerinin misyonerlik faaliyetine verdikleri özel isim “tarla hizmeti”dir. “Tarla Hizmeti” teşkilatın öğreti ve uygulamalarını aktif bir şekilde yayma faaliyetine verilen isimdir. (9) Bu hizmetle öğreti ve uygulamalarını yayma çabası içerisindedirler. Bu bağlamda, Yehova Şahitleri’nin en önemli özelliği misyonerlik faaliyetlerine (kendi ifadeleriyle; müjdecilik faaliyeti) ya da tebliğ çalışmalarına çok önem vermeleridir. Çünkü Yehova’nın öğretilerini yaymak kadar ulvi bir görev olamayacağını savunmaktadırlar. Misyonerlik faaliyeti, Yehova Şahitleri için en önemli ibadettir.
Pionner Okulu: Gilead okullarında verilmek istenilen derinlemesine eğitime hazırlık olarak temel eğitimin verilmeye çalışıldığı okuldur. (9)
Beytel: Gilead okulunda verilen eğitim sırasında, eğitim alan Yehova Şahitleri’nin kaldıkları binalardır. (9) Yehova şahitlerinin 2012 yılı itibariyle dünya üzerinde 111.719, Türkiye’de 28 cemaati bulunmaktadır. (10)
Yehova Şahitleri’nin “cemaat” olarak ifade ettikleri ibadet toplulukları kendi ifadelerine göre en az 50 üye olmasına bağlıdır. Bunun daha aşağısında olan üye sayısı durumunda ise cemaat olarak değil “grup” olarak isimlendirmektedirler.
Türkiye’deki teşkilatları İstanbul merkezli olup, “Yehova’nın Şahitlerini Destekleme Derneği” ismiyle kayıtlıdır. İstanbul merkezli dernek çalışmalarına fiili olarak 2004 yılında başlamış olup resmi olarak 2006 yılında kurulmuştur.
Yehova Şahitleri’nin inanç ve öğretilerini iletmek amacıyla kullandıkları çeşitli yayınları bulunmaktadır. Bu yayınlar merkez teşkilatı tarafından düzenlenip tüm dünyada aynı içerikle, farklı dillere çevirisi yapılarak dağıtılmaktadır. “Gözcü Kulesi” ve “Uyanış” dergileri ile inanç temellerini açıklamaya çalışan çeşitli kitaplar bu yayınlar arasında sayılabilir. Türkiye’de dağıtılmak üzere daha önceki yıllarda İstanbul’da basımı yapılan kitap ve dergiler, son yıllarda Almanya’da basılmaya devam etmektedir.
